ἡ ἀντωνυμία ἀνταναπληροῦσα καὶ τὴν θέσιν τοῦ ἀνόματος καὶ τὴν τάξιν τοῦ ῥήματος Ptol. Math. Comp. 6.9 (1. p. 435 ed. Halma) ἐπεὶ δʼ ἡ μὲν ἐλλείπειν ἐποίει τὴν ἀποκατάστασιν ἡ δὲ πλεονάζειν κατά τινα συντυχίαν ἣν ἴσως καὶ ὁ Ἵππαρχος ἀνταναπληρουμένην πως κατανενοήκει κ.τ.λ. The substantive ἀνταναπλήρωσις occurs in Diog. Laert. 10.48. So too ἀνταναπλήθειν Xen. Hell. 2.4.11, 12 ξυνετάξαντο ὥστε ἐμπλῆσαι τὴν ὁδόν … οἱ δὲ ἀπὸ τῆς φυλῆς ἀντανέπλησαν
Page 163